1987 yapımı güzel bir Woody Allen filmi olan Radio Days, ayrıca yönetmenin çocukluk yıllarından esinlenerek perdeye aktardığı için ayrı bir önem taşıyor. New York, Rockaway Beach'de yaşayan bir ailenin gözünden, radyonun en popüler olduğu yıllara bir bakış atıyoruz. Allen filmde oynamamış olsa bile dış ses ile filme yine bolca mizah katıyor. 1940'larin kaotik ortamında, insanların en büyük zevki, görmedikleri ama seslerine en yakınlarından daha aşina oldukları radyo yıldızlarını dinlemektir. İşte Rockaway'de ki bu sevimli, fakir yahudi ailenin de en büyük zevki radyo dinlemektir. Evdeki herkesin zevki başkadır, anne sabah kahvaltı programları dinlerken, amca spor programlarını, teyze ise romantik şarkılar çalan programları dinlemektedir. Şuan nerdeyse unuttuğumuz ama eskiden evlerde ki tek eğlence aleti olan radyo'nun ve yıldızlarının zaman zaman eğleceli, zaman zaman hafif hüzünlü hallerine şahit oluyoruz. Filmde aklımdan çıkmayan ve çok beğendiğim 2 sahne var. Biri, Haham'ın küçük çocuklara kurulcak İsrail Devleti için para toplatması ve küçük Joe'nun parayı kafasına göre harcaması:) Diğeride, spor spikerinin bir beyzbol oyuncusunu anlatışı. Sırayla, bacağını, kolunu, gözünü ve en sonunda hayatını kaybeden sporcunun, öbür dünyada inatla beyzbola devam etmesi:) Herzamanki gibi eğlenceli ve kaliteli bir Allen yapımı, tavsiye ederim...
imdb puanı: 7.5
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder